verhaal 10: Vooruitgang

De Vooruitgang

Plastic

Om maar met de deur in huis te vallen, na Messi, overweeg ook ik om mijzelf niet meer beschikbaar te stellen voor het eerste van de Witteveense Boys. Een klap voor Kees, maar uiteraard ook voor de bondscoach, die in zijn zooitje ongeregeld ook wel wat routine gebruiken kan. De doorslag geeft het plastic veld (©GvBr.), daarop zal ik niet meer aarden. Geen geur van vers gemaaid gras, maar geurloos plastic of erger de geur van oude autobanden.

Worstelen met de vooruitgang doe ik wel vaker, zo ook met mijn stalen ros, de mountainbike.

Recent heb ik, min of meer bij toeval, de hand gelegd op een plastic fiets. De gelovigen noemen het carbon, dan klinkt het ook lekker duur. Deze gele badeend op wielen is verder voorzien van alle kneepjes. Kon ik vroeger zelf nog een remblokje vervangen, nu heb je een gespecialiseerde technische opleiding nodig om alleen al te kijken naar rem of vering.

badeend


Echter de fiets doet het als geen ander …waar ik vroeger moest ploegen, vlieg ik nu door de modder. Niets menselijks is mij vreemd, ik geniet van het puike materiaal. Echter de goede lezer weet dat ik fiets om meerdere redenen. Ik fiets om gezond te blijven, om meer en lekker te kunnen eten, om dorst te krijgen en om goed om me heen te kijken. Vooral dat laatste schiet er af en toe bij in. Ik mis nu regelmatig een mooie vogel omdat ik voorovergebogen probeer mijn badeend tot hoge snelheid te trappen.

Toch ben ik om, ik hou van mijn badeend…. en wel hierom. Ik fietste geconcentreerd langs de bosrand en plots was hij daar weer, de killer-buizerd. Maanden niet gezien, maar nu, onaangekondigd, zat hij bij zijn eerste aanval al bijna in mijn kruin. Ik zat met mijn schoenen vast aan mijn pedalen en moest ook een tweede aanval doorstaan, gelukkig zonder vallen. Ik draaide de schoenen uit de pedalen en stapte af, radeloos, want geen stok en de buizerd was alweer op weg. Toen bleek dat de vederlichte badeend ook gebruikt kon worden als schild. Met gemak tilde ik mijn fiets boven mijn hoofd en weerde de aanval af. Voorzichtig liep ik, fiets boven mijn hoofd, verder tot de buizerd het na pakweg 10 keer aanvallen had opgegeven.

Glibberen

Verderop kropen traag grote aantallen vieze naaktslakken over de weg.

Klaarblijkelijk vinden de vogels ze ook niet lekker, anders zou de scholekster er wel als de kippen bij zijn. Een makkelijk maaltje, zonder dat de snavel vies wordt van het porren in de modder.

scholekster


Aan het eind van de weg gekomen was er in ieder geval een aantal slakken minder, het bleek ondoenlijk om de brede banden om alle slakken heen te sturen.

Een hogere aaibaarheid hebben kikkers, of waren het kleine padden, die het schelpenpad, ook in grote aantallen, overstaken. Voordat je het weet vermorzel je net die ene prins in de dop en bederf je het hele sprookje. Echter het waren er zoveel dat die kans klein is en echt om te zoenen zijn die beesten ook niet.