Arbeid
Vaker nog dan een ree spot ik op mijn fietstochten uiteraard de mens in allerlei soorten en maten.
Meestal is het de recreërende mens. De vogelaar kent diverse ondersoorten, maar zoals elke vogel een snavel heeft, zijn vogelaars allemaal uitgerust met een kijker. De een komt met een grote four wheel drive, die tot in het moeras rijdt om daar vanuit zijn raam gelijktijdig met verrekijker, telescoop en telelenscamera de rietkragen af te speuren naar een rietzanger of ijsvogeltje.
De ander kom je zelfs om 6.30 ’s morgens tegen en sluipt langs dezelfde kragen. Uitgedost als ranger, hoge zware bergschoenen en een afritsbare wandelbroek. Hij voelt zich eigenaar van de natuur om zich heen en wil hier in volstrekte eenzaamheid van genieten. Echter in gesprek met een, net zo gekke, mountainbiker, laat hij je door de kijker gluren naar de zomertaling en wijst je de plek van een dassenburcht.
Later in de morgen wordt het vooral in het weekend druk met meer pleziergangers, die al fietsend, wandelend en rennend hun weg zoeken langs onze Drentse paden. Toch de rust overheerst. Hoewel, god betert, het er inmiddels vanuit Gees ook heuse safari’s worden georganiseerd in “Afrikaanse” landrovers, zouden er dan wel olifanten rondlopen ?
De werkende mens I
Zeldzaam als de zwarte specht is echter de werkende mens. In ieder geval kom je die dan weer buiten het weekend, een enkele keer tegen. Zo informeerde een medewerker van het waterschap laatst, tijdens een doordeweekse fietstocht, of ik even tijd had. Alle tijd op deze heerlijke dag en ik wilde best een foto van de man maken. Hier vroeg hij om.
Ik dacht dat hij met het ooievaarsnest op de achtergrond op de foto wilde….maar nee.
Hij stapte met zijn lieslaarzen aan over een hekje in het moeras. Greep met beide handen in de derrie en tilde er twee beverratten uit, zo groot als kleine kalfjes. Gevangen in de uitgezette vallen omdat deze ratten met hun gegraaf de zaak mollen.
Een imponerend gezicht, deze beverratten zijn nog veel groter dan de muskusrat. Deze laatste wordt in België waterkonijn genoemd en vervolgens met smaak verorbert.
Hetzelfde waterschap heeft eens een lunch georganiseerd om ook de beverrat op het menu te krijgen. Net als de Belgen een eetbare naam verzinnen zoals waterzwijn en er is denk ik een markt voor. Misschien een suggestie voor Hotel Het Witte Veen om een typisch Drents natuurliefhebbers menu te ontwikkelen. Gerookte nijlgans-borst op een bedje van sla als vooraf en een heerlijke stukje waterkalf als hoofdgerecht, het vlees in dunne reepjes gebakken met ui en knoflook…. Als toetje een aardbeien bavarois met eiwit van de eieren van nijlganzen en een flinke dot slagroom. Ik hou me aanbevolen…..
p.s. ons ooievaarsnet langs het ommetje is toch weer verlaten. Het broedsel is mislukt. Hopen dat de eibers volgend jaar het nest weer weten te vinden.
Eten van de beverrat:
https://www.waarmaarraar.nl/pages/re/35113/Broodje_beverrat_voor_dijkgraaf_waterschap.html