Klein leed...op het fietspad van Meppen naar de Mantingerdijk, tijdens het luisteren van een podcast, vloog een oortje uit. Het duurde even voordat ik stilstond, legde mijn fiets in de berm en ging, op mijn knieën, op zoek in het lange gras.
Het duurde niet lang of er stopte een auto, een bezorgde vrouw stapte uit met de vraag of het wel goed met mij ging. Ik had geen zin om te vertellen over mijn zorgen rond oorlogen, opwarming en onvrede. Daarnaast dacht zij waarschijnlijk aan hartproblemen, gezien mijn rare houding naast de fiets. Ik stak derhalve, ter geruststelling, mijn duim op en zij vertrok.
Niet veel later, alweer een auto, alweer een vrouw, een jonger pracht exemplaar. Wellicht had ik voor pampus moeten blijven liggen om te genieten van de volgende hartmassage en mond op mond beademing...of kunnen dit soort seksistische grappen tegenwoordig niet meer in een column ?
Ook naar haar stak ik mijn duim op en bedacht hoe mijn vader vroeger op een dergelijke prachtige verschijning zou hebben gereageerd. “ daar lust ik wel een meter stront van” .
Deze opmerking kan tegenwoordig helemaal niet meer, maar het kwam uit de mond van een man die in 1945 een werkkamp in Duitsland ontvluchtte en terug naar Den Haag wandelde. Alwaar hij niet veel later ook mocht varen, naar “Indië”, om onze overzeese kolonie te verdedigen.
De tijden veranderen, een groot gemis, als je ouders er niet meer zijn, kan je niet meer luisteren naar de verhalen die zij kunnen vertellen. Had er maar vaker naar gevraagd.
Mijn eigen dramaatje is slecht afgelopen, het oortje heb ik niet meer kunnen vinden.
W.K.C.
De succesvolle Olympische spelen zijn voorbij. Waanzinnige rare sporten als breakdance, kano slalom en kunstfietsen stonden wél op het programma, maar het mooie korfbal niet.
Dan waren de gouden Nederlandse sporters ook uitgebreid in Drenthe gehuldigd, vooral in Nijeveen de korfbal hoofdstad van deze wereld. Hoe anders had het kunnen lopen, voor hetzelfde geld waren onze Witteveense sporthelden dan op de kar door ons dorp gereden.
Naast de voetbalvereniging K.M.D. “Klein Maar Dapper” en de ijsvereniging “Wintervreugd” had ons dorp vroeger een korfbalvereniging W.K.C. “Witteveense Korfbal Club”.
Zo te zien ging het niet heel goed, als je al van Orvelte verliest !
Gebrek aan training ? wellicht vanwege de strubbelingen met de jongens van K.M.D. er was destijds wel eens onenigheid over wie het sportveld naast de Hervormde Kapel mocht gebruiken.
Uiteindelijk koos men voor een binnen activiteit. Terwijl de voetballers pas jaren later toneel gingen spelen om door een schwalbe een penalty te versieren of de tegenstander een kaart aan te naaien, koos de korfbal vereniging destijds al voor het theater. Men ging verder als toneelvereniging “De Vriendenkring”, eigenlijk de voorloper van T.O.G.O. Dit vanuit het gemeenschapsgebouw dat later Café Jager werd.
Korfballers(sters) blijven korfballers(sters). Er werd druk gescharreld zo hebben alle dochters van kroegbaas Jager, zelf ook speelsters, een korfballer aan de haak geslagen.