Handig...nee dat niet, van de drie spijkers sla ik er één recht de plank in, twee eindigen krom bij het oud ijzer.
Eind december, tijd om terug te kijken. De laatste 3 kalenderjaren 2018, 2019 en 2020 heb ik 30.000 kilometer gefietst een prestatie of toch niet ??…
Stel fietsen met een gemiddelde van 15 kilometer per uur….dan zijn dit 2000 fietsuren. Een geoefend timmerman slaat per minuut 6 spijkers kaarsrecht een plank in. Met enige oefening moet het, zelfs mij, lukken om er 3 per minuut doelgericht te slaan. ….. Voorwaar met 360.000 spijkers had je, in de 2000 uren, een prachtig huis kunnen timmeren.
Voor het pannen dak had ik kunnen terugvallen op de enorme deskundigheid in ons dorp…
Maar goed de één is met een hamer in zijn hand geboren, de ander met een zadel tussen de billen.
Ook koken mag ik graag doen...een wonder echter dat ik, gezien ons groene dieet, nog redelijk ongeschonden op de fiets kan klimmen. Niet alleen de IC dokters hebben recent de noodklok geluid. Ook de plastisch chirurgen, niet vanwege corona, maar omdat het bereiden van avocado´s levensgevaarlijk schijnt. Begrijpen doe ik het niet, als je de pit en het vruchtvlees niet gewoon met een lepel uit de schil kunt wippen moet je de avocado terugbrengen naar de kruidenier….onrijp.
Kersttrui
Ergens op een bankje langs het fietspad op het Dwingelderveld lag een handdoek. Wekenlang lag de vochtige lap over de rugleuning en jawel toen het vod verdwenen was…. teleurstelling…. er miste iets…..iedere keer weer de herinnering aan mijn studententijd.
In die tijd was ik arm als een kerkrat. Zorgvuldig studeren kostte dermate veel tijd, dat de overheid, zelfs in die tijd, geen beurs meer wilde geven. Armoe, wonen in een kraakpand en handdoeken nam je mee, van de stapel gevonden voorwerpen, na het sporten bij de studentenvereniging. Op enig moment bleef er een prachtig paars-zwart rugby shirt liggen. Waarschijnlijk vond de corpsbal het niet de moeite waard het kleinood op te halen. De beheerder gaf mij weliswaar toestemming, maar het voelde ongemakkelijk. Toch belandde het tricot tussen mijn handdoeken en andere geleende sportkleren.
Een tijdlang heb ik het kledingstuk alleen binnenshuis gedragen, bang voor het woeste rugbyteam, dat gewelddadig het shirt voor de rechtmatige eigenaar zou komen ophalen. Bijna een halve eeuw later is de trui nog immer een sieraad.
Anno 2020 is de foute kersttrui overal...niet alleen in de kledingwinkel, maar ook bij Action, kruidenier en op televisie. Vrolijk maar dan ook vééél te vrolijk, in talkshows of spelletjes programma´s, proberen bekende Nederlanders de sfeer er een beetje in te houden, maar terloops ook een fout truitje te verkopen. Alles is fake, zelfs het vrolijke truitje, dat na één enkele wasbeurt, gekrompen, in de grijze kliko belandt.
Een mooie duurzame paars-zwarte trui pas veel beter bij deze tijd….Als U een dorpsgenoot ziet, met een oud rugby shirt om zijn machtige torso, dan is het Uw columnist die, door het dragen van het shirt, U een fijn jaareinde en vooral een gezond 2020 toewenst, want zoenen mag voorlopig nog niet…...