De wereld is er om verkend te worden, het devies op de heenweg van mijn leven...neem nooit dezelfde weg terug.
Nu jaren later, op de terugweg, is er bezinning. Natuurlijk avontuur, een nieuwe omgeving blijft spannend, maar de kracht van de herhaling is minstens zo leuk en ook vaak weer anders.
Amsterdam, altijd op zoek naar Berlage, met het museum ¨Het Schip¨. De Leidse loper, de Langbroeker wetering. Regelmatig naar Bergen aan de zee, het duingebied en de prachtige wandeling langs de villa´s. Fietsen over de IJsseldijk langs de oude Hanze steden en natuurlijk de bekende tochten door Rotterdam en Den Haag.
Ook in onze directe omgeving worden dezelfde paden wekelijks gefietst, je raakt vergroeit met de fantastische omgeving. Het landschap verandert met de jaren. Zorgen zijn er om het verdwijnen van de akkervogels, maar een ijsvogeltje was lang ondenkbaar. Ook relatief nieuw zijn de vele akkerranden met bloemen, die je vrolijk maken. Een bonte mengeling van klaproos, margriet en korenbloem. Rood-wit en blauw.
Elk jaargetijde kent ook de verborgen schatten. De grote snoek die in de Boksloot in de eerste warme zomerzon ligt te wachten op haar prooi. Zeldzame orchideeën in juni, nabij het Mantingerzand, dit jaar weer meer. Een onooglijk paars bloempje, dat kwetsbaar staat te pronken.
Natuurlijk een stop bij bekende plekken op zoek naar slangen en regelmatig is het speuren succesvol. Adders op het Dwingelderveld. Bijzonder was het stel parende ringslangen, hemelsbreed 6 kilometer van Witteveen. Het ketsende duo kroop met tegenzin weg….de een trok de ander gewoon mee, op de vlucht voor de indringer. Een andere keer schoten er liefst vier weg onder de begroeiing langs het water. Klein geluk in eigen omgeving, inmiddels bekend als je broekzak.
Quasimodo
Lelijk en gebocheld is de klokkenluider van de Notre-Dame in Parijs, ook wat dat betreft zijn wij in Witteveen, met Jonkvrouwe Josina, veel beter bedeeld. Zij luidt de klokken als er gestorven is of als er begraven wordt in ons dorp. Maar ook een Jonkvrouw heeft recht op vakantie, dus moest er toch een Quasimodo aan te pas komen toen er onlangs begraven werd.
Meteen de gelegenheid aangegrepen om de tijd goed te zetten. In het dorp werd al gemopperd dat de klok iedere zaterdag liefst 6 minuten te laat luidde. U zult denken ¨stelletje chagrijnen¨, wat zijn nu 6 minuten op een mensenleven. Maar goed als iedere weekend 6 minuten te laat begint, dan kost dit toch bijna 6 uur weekend per jaar. Dat scheelt een slok op een borrel of, passender, een krat per jaar.
Hoewel er tegenwoordig ooievaars zat zijn, is het toch goed nieuws. De eibers die niet op een gesubsidieerde paal broeden, maar diep in ons bos zelf een nest hebben gebouwd, zijn dit jaar voor het eerst succesvol. Er zitten twee, inmiddels grote, kuikens op het nest.
Misschien doet het U niets, maar het maakte mij blij, als vroeger twee onverwachte kwartjes voor een ijsje diep in mijn broekzak.