Heeft U dat ook ? Mijn handschrift was al niet veel, maar door de computer schrijf je eigenlijk ook nooit meer. Laatst moest ik het weer met een balpen doen, onleesbaar waren mijn krabbels in het gastenboek van een Vrienden op de Fiets adres.
Om ook het wandelen niet te verleren en de maaltijd te verteren loop ik tegenwoordig regelmatig een ommetje in ons bos. Onlangs lag een vrouw in lastige positie een van haar vele hondjes te fotograferen. Dat was voor de rest van de kudde aanleiding om zich te richten op mijn enkels. Jongens ….jongens !! riep zij bestraffend, maar de jongens kozen toch voor mijn enkels. Gelukkig was ik niet op de fiets. Met woord en gebaar maakte ik duidelijk dat ik dit liever niet had. De vrouw was daar weer boos over...maar goed schouderophalend sjokte ik verder, vertrouwend op mijn fameuze linker.
Zelfs aangelijnd was Joep moeilijk hanteerbaar. Derhalve sprak ik Hans nooit meer. Vroeger toen hij zijn oude herder uitliet stopte ik regelmatig en besprak met hem de dorpse zaken. De laatste keer dat ik Hans wat uitgebreider sprak was vóór Corona op een feest, hij bracht mij een biertje en vertelde hoe graag hij mijn stukjes las. De Witteveense klok is geluid voor Hans, weer een lezer minder voor mijn stukjes.
Verjonging in de lezersgroep is niet te verwachten, hoewel in de troonrede met name het slechte lezen door onze jeugd wordt benoemd, is ook het lezen een kunstje dat wordt verleerd. Dat blijkt al uit het voorlezen van de rede door onze Willem.
Herfst 2022
De zomer is nog maar net voorbij, echter de herfst is meteen losgebroken. Regen, wind, het is guur.
Normaliter is de herfst een favoriet seizoen. Het strelen van de zintuigen: de herfstkleuren in het bos, de geur van versgebakken brood en pompoenensoep. Smullen van appeltaart met slagroom en genieten van een herfstbok. Paarse heide waar spinnen hun zilveren draden over hebben gesponnen. De laagstaande zon, waar de felle buien prachtige regenbogen in maken. Wegkruipen bij de kachel. Melancholische liedjes verdiepen het herfst gevoel.
Echter het lijkt alsof de herfst van 2022 een grauwsluier heeft. Veel bladeren kleuren niet, maar liggen, door de droogte, al bruin op de grond. Ook de heide is meer bruin dan paars. De bakker dreigt de oven uit te zetten omdat het branden van de oven te duur wordt. Wegkruipen bij de kachel...wordt onbetaalbaar. Rotsentimenteel voelt de start van deze herfst. Een platgereden eekhoorn op de Kanweg of dooie vissen in de haven van Witteveen doen de tranen in de ogen springen. Of is het wereldnieuws de boosdoener. De alleenstaande Russische moeder die haar twee zoons huilend uitzwaait, om tegen Oekraïense zoons te vechten.
Vluchten kan niet meer...een bekend Nederlands liedje, alleen nog schuilen bij elkaar, zo gaat het liedje verder. Ik moest eraan denken bij de massale opkomst bij de Witteveense lunch. Wellicht wat overdreven, want het was per slot van rekening een prachtig feest.