¨Bedankt voor het winkelen bij Jumbo¨, de stem van de juffrouw klonk zeer erkentelijk, maar veel verder kwam het gesprek niet. Ze had geen belangstelling voor de kinderen en had (nog ?) geen mening over het weer buiten. Het was dan ook de stem van de scanrobot bij de kassa, dit gaf mij wel de kans om toch een euro korting voor het parkeren te scannen, ondanks mijn fietsoutfit.
Vlak voor Pasen echter had ik slecht ouderwets papiergeld op zak en moest aansluiten in de lange rijen voor de enkele kassa´s. U begrijpt mijn irritatie in de rij van onhandige ouderen, ik stond achter een oude opa met drie chocolade paashazen in zijn karretje. Toen hij eindelijk aan de beurt was, zette hij één haas zo lomp op de lopende band dat het snoepbeest zijn been brak.
De caissière had het in de gaten en vertelde de man dat hij wel een nieuwe mocht halen. De ouwe weigerde beleefd, voelde wellicht het chagrijn van de rij achter hem. Maar ook de kassajuf zag dat dit niet gemeend was. Zij sprong op, liet de kassa de kassa, de rij de rij, om een nieuwe haas te halen. Op slag sloeg mijn stemming om, wat een prachtig gebaar van het meisje, dat hiermee wellicht een slaande ruzie tussen de kleinkinderen had voorkomen.
Er moet nog een hoop kunstmatige intelligentie, of kortweg AI, in een scankassa voordat deze, dit niveau van menselijkheid kan bereiken.
Robot
Toch gaat het hard met de AI, recent een poos naar een cabaretvoorstelling gekeken en geluisterd van Tom Brady, een beroemde sporter uit Amerika. Niet dat hij zelf zo´n lolbroek is, maar op basis van al het materiaal dat van hem voorhanden is; televisie-uitzendingen, interviews, chats ed. is er een voorstelling van gemaakt, nep maar levensecht.
Binnenkort in het theater, Johan Cruijff met zijn nieuwe comedy:
¨Als wij de bal hebbe, kenne zij niet score¨.
De robot wordt mens en de mens wordt robot. In het wielrennen, een sport die mij lief is, wordt dit steeds duidelijker. De wedstrijd wordt gepland op basis van het wattage dat een renner kan trappen. De waardes zijn online te volgen. De bandendruk wordt tijdens de koers automatisch aangepast aan het wegdek. De voeding wordt tot in detail afgestemd op de renner en zijn prestatie. Het suikerniveau in het bloed wordt tijdens de training continue gemeten en de renner krijgt een signaal als hij/zij een gelletje met de juiste voedingsmiddelen moet eten.
De amateur en wielertoerist blijft niet lang achter, want uiteraard is er al een app ¨eat your ride¨, waarmee je precies te weten komt wat je moet eten om een bepaalde fietsprestatie te leveren.
Aan mij gaat dit voorbij. Na een fietstocht geen bidon met een speciaal herstel drankje, maar een lekkere Trappist. Onderweg geen kant en klaar gelletje waardoor de tocht nog langer en verder kan, maar gewoon een pauze met appeltaart en slagroom. Vooruitgang ?
Het wordt tijd voor een nieuwe app: ¨kiss my ass¨