Een ¨tienermeisjes¨ woord uit de 60er jaren van de vorige eeuw. Snoezig was echter het eerste dat ik dacht, toen er eerst twee oortjes en vervolgens het koppie van een ree net boven het graan uitkwamen. Een beetje bang voor die grijsaard op de mountainbike sprong deze bambi gracieus, alsof het een concours hippique was, door het hoge graan naar de veilige bosrand.
Op de terugweg nog zo´n uitdrukking uit het verleden. Ik schrok mij een hoedje, hoewel ik meer baat had bij een helm. Vanachter werd ik aangevallen door de killerbuizerd die onverwacht weer terug was in het Witteveense bos. Maar ik wist nog wat ik moest doen, vlug van de fiets en in één beweging had ik mijn trouwe tweewieler boven mijn hoofd om de volgende aanval af te weren. Terwijl ik mijn aanvaller nauwlettend in de gaten hield, kon ik ook nog een stok pakken. Toen de gevederde terrorist dit zag, brak hij de derde aanval af en wiekte de lafaard het bos in.
Uit de pers, het Dagblad en zelfs RTV Drenthe, had ik begrepen dat de roofvogel een nieuwe plek had gevonden. Tussen Orvelte en Wezup maakte de buizerd de doorgaande weg onveilig.( google op buizerd + Orvelte). Waarschijnlijk werd deze media aandacht wat teveel en keerde hij terug op het oude nest.
Geuren
De afgelopen maanden ruikt de natuur weer fantastisch. Het begon al met de geur van koolzaad, dat de buurman zo meesterlijk weet te vangen in een potje honing. Later verspreidde de boerenjasmijn een aroma waar Yves Saint Laurent een puntje aan kan zuigen.
Maar ook nu, de doodgewone aardappel geurt op dit ogenblik heerlijk.
En dan de lindegeur…..ik voelde mij direct weer thuis bij het ruiken van de Lindebloesem, toen ik vorig weekend, uiteraard op de fiets, Unter den Linden reed. Het rook naar Witteveen… het lichaam ontspande meteen en weg was de ergernis over de dwalende groepen toeristen of de Duitse automobilist die mij van de sokken probeerde te rijden..
Maar niets weegt op tegen het bouquet, een mooier woord is er niet voor, van de kamperfoelie. Die geeft haar geheim prijs bij het vallen van de avond, wanneer de lucht vochtig is. Een bedwelmende mystieke geur...zinsbegoochelend , onwillekeurig zoek je tussen het struikgewas naar Aphrodite, de betoverende Griekse godin. Maar zijn de Kamperfoelie bloemen eenmaal bes geworden, laat ze hangen, want de rode vruchtjes zijn giftig.
Onze grote trek is ook weer aangebroken, terwijl de oorspronkelijke trekvogels zich nog volvreten om pas in het najaar de tocht te wagen, is het nu voor ons mensen tijd voor een vlucht. Op het vliegveld in de rij staan voor de beveiliging, meestal bemenst door uniformen die ons in gelid drillen. Waarna ze triomfantelijk de tube tandpasta uit je bagage vissen en in de prullenbak mikken. Alweer een aanslag voorkomen……
Een fijne vakantie.