Met één hand aan het stuur en in de andere een stok om de killer buizerd van mij af te houden was ik heelhuids het eerste stuk door het bos gefietst. Nu lekker makkelijk, zon van opzij, wind mee. Ik rij gelijk op met mijn eigen schaduw. De tijd dat ik sneller moest dan mijn schaduw, het wilde Lucky Luke leven, ligt achter mij.
Bij het eerste meer aangekomen wijst een pijlstaart mij op een groep tafeleenden, dat is weer eens wat anders dan een badeend. Het blijken allemaal mannen. Deze zijn, net als bij de meeste vogels, veel opvallender en kleurrijker dan de dames. Echter er was geen enkele dame in de omgeving te vinden. Naslag leert dat de populatie in ons land drastisch achteruit gaat met name door dit damestekort. Bijna 80% van de tafeleenden zijn mannen en de resterende vrouwen hebben het te druk om de mannen van het lijf te houden. Ben benieuwd of zo’n hitsige man zich dan maar vergrijpt aan een mooie zomertaling of desnoods gaat voor een gewone wilde eend. Of wellicht de knapenliefde….
Ons Eibernest
Even later zijn twee ooievaars een poging aan het doen om een nest te bouwen. Dit op een boomtop waar zelfs een koolmees zijn evenwicht niet op kan bewaren. Met zijn tweeën druk in de weer om één tak tussen twee andere takken te krijgen. Gedoemd te mislukken. Ik begrijp nu waarom de ooievaar tot voor kort een zeldzame verschijning was. Het was zo erg dat in Witteveen een tijdlang de kinderen niet meer door de ooievaar gebracht konden worden. Zo is mijn oudste uit de klei getrokken, de jongste uit de boerenkool gekropen en de middelste is gewoon in de kerk geboren.
Echter wij mensen hebben deze pre-historisch uitziende vogels door de moeilijke tijden getrokken. Er zijn opfok stations gekomen waar de ooievaars met gratis kost en inwoning werden gepamperd, waardoor de populatie zich weer kon herstellen. Zo zag ik twee jaar geleden in de buurt van Nieuw Balinge zelfs een zwarte ooievaar. Maar deze laat zich, zeker sinds het losbreken van de Zwartepieten discussie in Nederland zelden meer zien.
Toch blijven de ooievaars nogal eens stumperen als het om nesten bouwen gaat, dit terwijl wij toch een vacante nestpaal hebben tussen de Kanweg en de Smeengeweg. Wat moeten we doen, de Huizings vragen een jacuzzi vol kikkers te maken opdat de eibers toch besluiten hun intrek te nemen in ons dorp ?
Echter er is hoop. Afgelopen zaterdag klepperde een wulpse ooievaar, gezeten op de lichtmast van onze Witteveense Boys, luid naar twee boterg… mannen die over de ijsbaan vlogen. Omdat een ooievaars koppel trouw is tot aan de dood, moet dit de opmaat zijn tot een nieuw paar….we houden onze nesten scherp in de gaten.
De zeearend heeft zich niet meer laten zien.