Met tegenzin vloog de buizerd weg van de gevangen duif. Zijn prooi bleef liggen op het fietspad. Ik liet deze hap liggen, hoewel ik inmiddels wel de heerlijke smaak van gans ken. ..maar die werd wel panklaar aangeleverd.
Even verder een telescoop en verrekijker in het bos met een echte vogelkenner. Sommige mensen hebben een aan/uit schakelaar. Met mijn vraag of er nog wat bijzonders te zien was zette ik deze vogelliefhebber aan. Een waterval van informatie stroomde ..en nog beter gelijktijdig twee unieke waarnemingen.
Als eerste wees hij mij op een tweetal grote kruisbekken. Kruisbekken had ik nog nooit gezien, laat staan twee grote...Hoog in de bomen deden zij zich met hun rare snavel tegoed aan de zaadjes van de dennenappels.
Ik kreeg alles over deze grote bekken te horen en moeiteloos ging hij verder met de kans dat we ook de witstuitbarmsijs konden zien. Ik kende de sijs als vogel al sinds mijn kleutertijd, omdat mijn ome Jan, een ras Hagenaar altijd sprak over Drijfsijzen, als hij het gewoon over eenden had. Maar er zijn dus ook barmsijzen en als ondersoort daarvan weer de witstuitbarmsijs. En jawel toeval bestaat niet...even later vloog een grote groep vogeltjes hoog de bomen in...witstuitbarmsijzen.
De vogelaar was een echte prof, hij telde in opdracht van Staatsbosbeheer en was verantwoordelijk voor de tellingen in een groot gebied rond Gees. Nog veelmeer info deelde hij, ik nam met moeite afscheid van deze wandelende vogelgids.
Ook ik..
Onwillekeurig moest ik, al fietsend, terugdenken aan een andere bijzondere ontmoeting met een spraakwaterval….in mijn studententijd werd ik gevraagd om mee te doen aan een Jeu de Boule wedstrijd. Met twee teams reden we naar Brabant. In een koude manege werd de strijd gestreden. De dame die ons inschreef, vroeg naar mijn rol….ik fronste mijn hoofd in een groot vraagteken. Mijn vriend hielp mij uit de brand en riep Tireur. Mijn onwetendheid bracht haar spraakwaterval op gang...Een tireur was eigenlijk de domme kracht van het spelletje,vertelde zij. Hij moest de mooie ballen van de pointeur weer wegknikkeren. Alle details van het spel werden mij in geuren en kleuren meegedeeld. De dame bleef ons met advies achtervolgen, ik kreeg ook de indruk, dat zij mij misschien wel een domme kracht vond, maar ook aantrekkelijk. Enig moment stelde zij, dat warme handen van doorslaggevend belang zijn en nam ongevraagd mijn handen en legde deze onder haar schoudermantel. Hier houdt de herinnering op, of er nog een echt goed gesprek gevolgd heeft, ik denk het niet. Mijn vrienden kennende denk ik dat de dag met veel pastiche is geëindigd….
Niet alleen vanwege de vogels of de natuur maar ook dit soort momenten doen mij door de modder fietsen. Waren het de vele woorden van de vogelaar , speelde ook de Me-too hype een rol ...in ieder geval ik was even terug bij een dag, die allang in de vergetelheid was geraakt.