Jonkheer Jan Pieter heeft, zoals in de vorige column beschreven , zijn laatste rustplaats hier in Witteveen gevonden. Maar nog steeds woont er familie in Amsterdam. Jan Six, nummer 12 inmiddels, huist in een grachtenpand in Amsterdam. Als je er tijdig bij bent mag je zijn woonhuis bezoeken. Derhalve op naar Amsterdam. Fiets aan een brug over de Herengracht vastgezet en aangebeld bij de bediende ingang van het monumentale pand. De hoofdingang wordt alleen gebruikt voor trouwerijen en begrafenissen. In de ontvangstruimte wist ik meteen al niet waar ik moest kijken, pardoes viel ik ook over de kop van een grizzlybeer. Deze was, in Amerika, geschoten door een eerdere Jan. De vacht met kop er nog aan, lag voor de open haard.
Verder in het huis een waanzinnige collectie. Een Egyptisch beeld uit de tijd van de farao’s….dure serviezen, chinees aardewerk….noem maar op. Ik denk dat de kleinzoon van Jan(12) niet mag voetballen in het huis van opa….kan een fortuin kosten.
Bovenal de schilderijen van bekenden van de familie geschilderd door mensen als Paulus Potter en Frans Hals….
Allemaal hebben we in de woonkamer wel een mooi schilderij hangen of een oude zwart-wit foto van een streng kijkende bet-overgrootvader in zijn netste pak.
Ook Jan(12) heeft wat familie prenten aan de muur. Aan de ene kant de oma van Jan(1) en aan de andere kant Jan Six(1) himself. Beide geschilderd door Rembrandt. Dit laatste schilderij wordt, door kenners, gezien als een van de mooiste en belangrijkste werken gemaakt door Rembrandt. 
Vooral omdat het de overgang markeert van zijn stijl. Eerst schilderde hij minutieus na wat hij zag. Bij Jan Six(1) kwam een meer impressionistische stijl naar voren, hij schilderde zelfs met zijn vingers.
Echter volgens mij had Rembrandt haast, hij beloofde Jan een portret om zijn schuld af te lossen...waarschijnlijk had Jan de kroegrekening betaald. Met grote penseelstreken en vingerverf maakte hij het portret, dat nu als meesterwerk hangt...niet in een museum, nee gewoon bij Jan(12) aan de muur.
Chaos…
Eenmaal buiten niet veel tijd om bij te komen, op de fiets door Amsterdam is een volgend avontuur. Anarchie ten top...studenten op oude barrels, toeristen wiebelend op een huurfiets...jonge ouders met gemotoriseerde bakfietsen. Iedereen probeerde verder te komen dwars door de rode stoplichten en glibberend over de tramrails. Eerlijk is eerlijk, dan fiets ik liever door Rotterdam...niet alleen omdat daar mijn club is. Ook is het in de Maasstad veel overzichtelijker fietsen. Waarschijnlijk omdat de Duitsers in 1940 wat hebben geholpen bij de (her) inrichting van de stad.
Echter het mooist fiets je toch thuis….de natuur begint al bij de voordeur. Wat te denken van de herfst op de Kerkweg...een mooie zwam bij nummer 10.
Klaarblijkelijk hebben de vogels de grijsaard op de mountainbike gemist. Een jonge zwaan is de Kerkweg opgestuurd om te kijken waar hij bleef….Echter dit vond geen genade in de ogen van de dierenambulance, te gevaarlijk in het verkeer. Het beest werd gevangen en in een zwanenzak gedaan….jawel die zakken zijn er speciaal voor gemaakt.
Hopelijk dat hij op een mooie plek is vrijgelaten….