Droog...in de winter nog een grote schaatsplas, maar nu is het laatste water verdwenen. De altijd aanwezige eenden en ganzen zijn weg.
Ook mijn rustplek is een verdorde steppe en bijzonder...er is geen vogel te zien. Uiteraard zijn, bij gebrek aan water, de ijsvogel en lepelaar verdwenen. Maar zelfs geen merel, vink of mees te zien.
Doods en stil die zondagochtend, tot het moment dat er een zwarte kraai komt neergestreken en met hard gekras de stilte doorbreekt. De symboliek ligt voor de hand, de kraaienmars betekent afscheid nemen of sterven, al vanaf de middeleeuwen worden doodgravers en dragers kraaien genoemd.
Over mijn fietstochten dit jaar kan ik ook somber verhalen wat ik níet heb gezien of meegemaakt……
Ik heb geen naaktslakken of kleine kikkers doodgereden...daar waar dit vorig jaar onvermijdelijk was. De scholekster, een vogel die de verkeersslachtoffers opruimde is ook niet gezien.
Geen spinnenwebben glinsterend over de paarse hei...wel verdorde hei zonder het zilvergrijze dek. Bloem noch spin
Geen golvende groep zwaluwen, die zich verzamelen voor de grote trek. Geen chaotische vlucht van duizenden spreeuwen in de ondergaande zon boven Nieuw Balinge.
Melancholie en “tristesse” horen bij de herfst en met een Trappist in de hand en droeve muziek op de achtergrond is het een prachtig seizoen. Maar deze stilte in de natuur gaat verder….
Dansen we op de vulkaan ?
Crème de Marrons
Een andere grote zwarte vogel is de ZwarteSpecht. Deze heeft wel een prachtige rode vlek boven op de kop. Je ziet deze vogel bijna nooit. Met kenners onze vogelkijktoren beklommen…. Aan de overkant ontwaarde de grootste deskundige in een boomtop een zwarte specht.
Onmogelijk dachten wij….maar aan de andere kant van de Stobbeplas hoorden wij, onmiskenbaar, het geluid van deze zeldzaamheid. Niet gezien, maar wel gehoord, dit telt in vogelkringen ook als waarneming en mag ik U dit ook vertellen.
De vogeltrek is op haar hoogtepunt, deze week kans op het prachtige beeld van honderden kraanvogels die overtrekken. Daarnaast zijn de kramsvogels weer terug uit het noorden en keuvelen heel gezellig in de boomtoppen.
Verder opvallend het grote aantal Keepen dat is te zien in de omgeving tot op het voetbalveld.
Ik doel niet op de in Witteveen opgeleide doelverdedigers die dit weekend open huis hadden. Nee een keep is een vinkachtige vogel, maar vooral heel anders van kleur.
Nog meer overvloed...ondanks de droge zomer toch veel bosvruchten te zien. Veel lijsterbessen, eikels, beukennoten, kastanjes en tamme kastanjes. Die laatste zijn eetbaar…...wel een werk. Lekkere zoete puree van maken….noem het dan Crème de Marrons stop het in een taart. Leg er een dot slagroom op...kop sterke koffie erbij. De heerlijke herfst op het puntje van de tong. Plots maakt zorg en vrees plaats voor puur geluk.