Jan Smit, Marco Borsato, Gerard Joling zelfs…...aan de andere kant….Van Morrison, Jackson Browne, Harrie Jekkers desnoods... De combinatie van de voornaam en achternaam geven menig fan een warm gevoel.. maar de voornaam kan niet zonder de achterkant.
Ook de vogelliefhebber krijgt een tinteling bij de naam van zijn lieveling...wat dacht U van de Vlaamse Gaai, een prachtig gekleurde vrij grote vogel die ook gewoon in Witteveen regelmatig te zien is. Maar weet U dit kleurrijke dier is beroofd van zijn voornaam !
Het beest mag van de huidige generatie biologen geen Vlaamse Gaai meer heten, maar dient kortaf Gaai te worden genoemd. Een woord dat veel lijkt op Gajes oftewel: schorem, schorriemorrie, gespuis, geteisem, rapaille, uitschot. Kortom geen goed gevoel bij dat enkele woord met die harde klank.
Juist het Vlaamse voorvoegsel maakt de vogel aaibaar…..het verenkleed kleurt als de Vlaamse madammeke’s die op een terras in Den Antwerp een taartje eten of een kriek drinken. Vlaanderen...land van chocolade, mossel en natuurlijk trappist. En uiteraard de wielerkoersen in de lente over de heuvels en kasseien. Ooit op fietsvakantie in België, alleen met de jongste zoon..3 jaar... voorop in het kinderzitje, een blokje om, richting de Muur van Geraardsbergen. Misschien wel de bekendste helling van Vlaanderen. Ik kwam er niet op…..dus de ballast, het kleine jochie met zijn luier in het gras gezet en nog een poging gedaan. Ik kwam iets verder, maar de Muur heb ik nooit helemaal beklommen.
De Zandbij
Warm is het ook geweest, enkele dagen scheen de zon lekker warm op het zand van “De Hoge Stoep” het onvolprezen heide gebied. Overal fluit, piept en gonst het...de natuur is bezig met de voortplanting. Rustig fietsend op de mountainbike met oog voor de details, je ziet de bomen groen worden.
De heide lijkt nog dood, maar door de warmte vliegen een groot aantal insecten uit het zand, alwaar zij zich in de winter klaarblijkelijk hadden verstopt. Een maf gezicht een zandbak vol met kleine hoopjes, nog leuker als daar een man op zijn knieën tussen ligt…. Eenmaal opgekrabbeld, bleek hij er meer van te weten. Hij vertelde dat het zandbijen waren….als het warm genoeg is komen de poppen uit hun nest gekropen. Deze warme dag in april was ideaal om het te kunnen zien.
Het schijnt dat er in Nederland meer dan 70 verschillende soorten zijn….sommige soorten eten stuifmeel uitsluitend van speciale voorkeursbloemen, maar andere soorten zijn niet zo kieskeurig.
Echter niet altijd is de lente een tijd van ontluikend leven. Op de terugweg, helemaal aan het begin van het Oldeveen, passeerde een vrachtauto van Rendac...de kleine reclame was goed leesbaar. Bijna 3 kilometer verder passeerde ik de auto, aan de grijper hing het kadaver van een grote roodbonte koe…. Je weet het hoort erbij, maar het blijft een triest slot van wel weer een prachtige fietstocht.