verhaal 95: Wilde eend

De huis-, tuin- en keuken eend, door de kenners ook wel wilde eend genoemd, is vogel van het jaar 2020. Ook in Witteveen en omgeving zie je ze veel...in de Stobbenplas dobberen er altijd wel een paar en in Gees verzamelen ze zich massaal in de meertjes. Deze wintertijd is een toptijd voor eenden, zeker als zij niet hoeven bibberen in een wak. Zij vormen nu al paartjes en omdat vrouwlief nog niet vruchtbaar is, kunnen ze naar hartenlust vrijen. Lijkt me trouwens moeilijk om met een snavel een condoom om te doen als je nog geen kuikentjes wilt.

Er zijn veelal meer mannetjes dan vrouwtjes, wat voor de meisjes niet altijd prettig is, zo zag ik laatst in het water van de Middenraai een gangbang van wel 5 woerden die één meisje tot verzuipens toe belaagden.

 

Vanaf eind februari tot mei gaat het echte werk beginnen en na het broeden verschijnen er meestal een stuk of 8-10 kuikentjes. Echter daar gaat het mis, de kuikens redden het niet om volwassen te worden. Geen vreten en geen veiligheid is de conclusie van de wetenschappers. De voedzame insecten zijn schaars en het jonge grut wordt bedreigd door bekende jagers als ooievaar, buizerd en vos, terwijl onder water de snoek ook wel een kuikentje lust. Vandaar dat zelfs de doodgewone eend het tot vogel van het jaar heeft geschopt….het aantal gaat ook snel achteruit.

Gemiste kansen (1).

Op de fiets ben je sneller in Hoogeveen dan met de auto….wat een onzin!!!! denkt U...onze columnist krijgt nu wel heel duidelijk last van vroeg-dementie.

Zeker in deze saaie tijd als weinig te zien is en de weg bekend, gaan tijd, ruimte en plaats in het hoofd een eigen leven leiden.

Terug in de tijd, je wint weer het songfestival in de eerste klas van de lagere school met een Nederlandse vertaling van ¨The rising sun¨.

Iedereen mist kansen in zijn leven...het had het begin kunnen worden van een fantastische carrière als singer/songwriter echter mijn ouders gaven mij geen gitaar maar schopten mij naar buiten...voetballen.

Geluk voor de concurrentie..anders zat Rob de Nijs nu eenzaam in een tehuis te beven, of was het Crosby Stills Nash & Joep geweest. Bob Dylan had naar zijn Nobelprijs kunnen fluiten...die was in Nederland terecht gekomen.

 

Maar ...was ik bestand geweest tegen het leven van Sex, Drugs and Rock and Roll ? Had ik niet met alle groupies de koffer in gedoken en een vliegende syfilis opgelopen ? Nu al kan ik niet van de Trappist afblijven….onschuldig in vergelijking met een drugs verslaving waaraan menig artiest ten gronde is gegaan. Erger nog, ik was niet verder gekomen dan de Gooise matras, terwijl onvolprezenWitteveen nú mijn woonplaats is.

Bij het plaatsnaambord van Hoogeveen is de conclusie dat ik tevreden ben met het zingen onder de douche na een fijne fietstocht. Maar de tijd besteed aan deze gedachten, in een andere tijd en ruimte, kan je moeilijk als reistijd bestempelen...vandaar met de fiets gaat het sneller.