De mens heeft corona en moet in quarantaine, bij pluimvee noemen we dit ophokplicht en die geldt óók al in ons land sinds de vogelgriep in Duitsland uit de lucht kwam vallen. De vele buizerds, die hier vooral in de winter langs komen, zien de makkelijke prooi bij de Witteveense kippenboer achter slot en grendel verdwijnen. Ten einde raad zoeken deze roofvogels elders een prooi, van mijn beste legkip restte alleen de veren.
De andere, vrije, vogels trekken zich niets aan van een enkel sterfgevalletje, blij zijn zij dat de meren en poelen in onze omgeving tot aan de randen zijn gevuld. Afgelopen zomer kon je er nog gewoon lopen, maar nu is het lopen over de waterberging in de bossen van Gees slechts weggelegd voor de zoon van God.
Het water staat inmiddels zo hoog, dat ik twijfelde om mijn blaas wel te ledigen, stel dat mijn plasje de laatste druppels waren, waardoor de dijken van de berging zouden bezwijken en Meppel onder water zou komen…..
Maar goed, hoge nood breekt wetten, opgelucht vervolgde ik de fietstocht en kon volkomen ontspannen het gebied binnen rijden waar tijd, ruimte en plaats een eigen leven leiden.
Gemiste kansen (kwartet)
Terug in de Kuip, toeval of niet, maar bij hoge nood denk ik als vanzelf terug aan die wedstrijd in de Kuip. Wij moesten tegen Feyenoord, een voorwedstijd…. Ik twijfel nog altijd of ik ook daadwerkelijk in mijn broek heb gepist, maar mede gezien de nog altijd voortreffelijke grasmat, moet dit wel het geval zijn geweest. Door de zenuwen overmand werden wij, voor 45.000 toeschouwers, door onze leeftijdsgenootjes van Feyenoord met 6-0 overhoop gespeeld….
Stel de zenuwen hadden niet gewonnen, dan waren mijn kwaliteiten natuurlijk meteen opgevallen. De thuisclub had direct een jeugdcontract uit de la getoverd, de start van een onvergetelijke carrière. Niet 020 had 3 maal op een rij de Europacup gewonnen, nee de grote oren waren vier jaar lang in Rotterdam gebleven. In Oranje was nummer 14 gewoon waterdrager geweest...alle ballen op de blonde krullenbol. 1974 was nog te vroeg, maar in 1978 had niet Rensenbrink linksbuiten gestaan in de WK-finale maar had Joep, met zijn befaamde linkse poot, de bal wél in het net geschoten...
Een mooier moment in het leven is niet denkbaar… je land wereldkampioen maken….maar goed ik was te jong om de euforie te kunnen hanteren en verder wat rest er daarna in het leven, alleen maar minder.
Johan Cruijff dacht het altijd beter te weten en bleef ruzie zoeken met de club en de mensen die hem na stonden. Robbie Rensenbrink is nooit meer losgekomen van die bal op de paal….beiden liggen inmiddels stil aan de verkeerde kant van het speelveld.
Dan rest dankbaarheid dat ik de Witteveense girls nog mag uit leggen hoe een bal in het doel te schieten. Uiteraard wil ik toch een echt grote prijs winnen….dat wel...de selectie voor Oranje is niet meer haalbaar, maar de winst bij het eerste lustrum van de Witteveense pubquiz moet kunnen….