Ondanks de oproep van Rutte is er in huize Joep weinig ruimte voor ¨social distance¨, integendeel ongekende drukte…..
In de keuken, normaliter de plek waar je prachtig de tuinvogels kunt bekijken, wordt nu druk gewerkt, de ene videocall na de andere. De man cave wordt bezet door een student, die doet alsof er online een college wordt gevolgd. Tv wordt in beslag genomen door een werkloze horeca medewerkster die gelijktijdig netflixt en appt.
Gelukkig een frisse neus mag nog…. de fiets gepakt en de natuur in. Op het Terhorsterzand zwabberde een oude man met een antiek rijwiel over het fietspad. Op mijn belsignaal ging opa keurig aan de kant, maar meteen ging de snoodaard in mijn wiel hangen.
Langzaam schroefde ik mijn beentempo omhoog….dat zou die wielklever wel leren...in no time zou het tempo hem naar adem doen happen. Hij had geluk, op dringend advies van de Wielerunie hield ik, tegen mijn gewoonte in, mijn lichaamsvocht zowel in neus als keelholte. Allemaal vanwege de Corona.
Na een kilometer of tien tegenwind kwam hij naast mij rijden….
¨ je zit verkeerd op de fiets ! je benen staan teveel uit elkaar¨
Kritiek ...onverdraagbaar, mijn eerste neiging was de knoest naast mij de berm in te rijden, maar ik keek recht in een vriendelijk gezicht….
¨Ik ben wielrenner geweest en daarna heel mijn leven wielertrainer¨
vervolgde hij.
¨Ook zit je té diep, maar je beentempo is wel goed….¨
We keuvelden nog wat, ik verklapte dat ik niet meer hoef te winnen in mijn leven, maar dat een hoge zit op de fiets makkelijk is bij het vogels kijken. Hij verhaalde over zijn hobby, het opknappen van oude fietsen.
Bij Pesse ging hij linksaf richting werkplaats….ik boog naar "Het Dwingeler Veld".
Betweter
De verrekijker was niet voor niks meegenomen...bijzondere waarnemingen….. veldleeuweriken, een kiekendief, een paar wulpen, scholeksters enz.... Statig door een nat gebied liep een koppel kraanvogels.
In een groot ven bij het Holtveen dreven veel watervogels. Ik herkende een aantal zoals de kuifeend en de smient maar er dobberde ook een koppel onbekende eenden. Een fietser met verrekijker, bood uitkomst, naast mij wél op de voorgeschreven afstand, benoemde hij de Zomertaling.
¨Verderop zit een Witoogeend¨ vervolgde deze schoolmeester. Maar wat was die alweter wijs met zijn vogelkennis !!
U kent misschien ook dit soort mensen met zo´n arrogante en belerende toon. Binnen no-time was die 1 meter en 50 centimeter afstand mij véél te weinig. Ik reed door naar een volgend ven en jawel...een witoogeend…… Dankzij de vervelende betweter wel een prachtige waarneming. Niet alleen had het eendje geinige pretoogjes, maar was ook bont gekleurd. Net een drijvend indiaantje.
Ondanks de corona crisis toch weer een uitgelezen tocht door onze omgeving, waarvan ik U, trouwe lezer, voor de 99 ste maal verslag van mocht doen.
Ook ik weet niet hoe het verder zal gaan, maar blijf nog even vasthouden aan geliefde rituelen...dus bij thuiskomst in de eerste warme zonnestralen een trappist open getrokken.
Het ¨buiten bierseizoen 2020¨ is geopend !!!... op naar de honderd.