Nat, overal is het nat. De modderpaden in het bos, de grindpaden en ook op het asfalt liggen vaak diepe plassen. De waterbergingen in Gees zitten mudvol, de laatste uien verrotten op de doorweekte akkers.
Fietsen lukt af en toe tussen de buien door, maar desondanks regelmatig drijfnat thuisgekomen omdat de buienradar toch niet betrouwbaar bleek.
Al snel mis je het actieve buitenleven, gelukkig echter mocht ik invallen als trainer bij het oudere damesteam van onze Boys. In de strooomende regen. Het herinnerde mij aan vroeger toen er met héél véél regen , héél véél modder en héél véél Huizings door mijzelf op het oude trainingsveld werd geploeterd. Na afloop in een houten keet nadampen met een bruine rakker.
Voordeel voor de huidige dames is het kunstgras en de verder fraaie accommodatie, nadeel echter dat het geen girls meer zijn, wat laat begonnen aan de voetbalcarrière. Toch waren vrijwel alle meiden aanwezig.
Lag het aan de meedogenloze training of waren het toch de belegen pezen, botten en spieren ? Regelmatig nam een van de dames een adempauze bij de trainer. In het volgend gesprek waren de dames zonder uitzondering enthousiast over het voetballen. Lekker buitensporten, af en toe een toernooi, maar vooral gezellig geiten met de andere dames. Daar heeft men zelfs twee dagen stijfheid voor over. Waar vroeger de plattelandsvrouwen samen haakten, thee dronken en de dorpsroddels bespraken, staan de toppers nu in doorweekte kleren op het voetbalveld.
Samen geiten is iets dat wij heren niet kennen, echter de derde helft is ónze specialiteit, nog onbekend bij de dames. Volgens mij niet omdat de Witteveense geiten geen bier drinken, nee bij 7 tegen 7 wedstrijden heb je geen helften.
Boekweit
Boekweit is een oud gewas dat vroeger veel werd geteeld in Drenthe, de geschiedenisboeken verhalen al over de teelt rond Zuidwolde in 1499.
Het is geen graan, maar een zaad, de plant stelt weinig eisen aan de bodem, maar heeft wel veel insecten, met name bijen, nodig om bestoven te worden. Vroeger at men vooral boekweitpap en wanneer men geld had voor olie of boter bakten de arme veenboeren er pannenkoeken van. Nog altijd worden de pannenkoeken, met (deels) boekweitmeel, gezien als de lekkerste.
Echter de zaden zijn verder vrijwel van het menu verdwenen, alleen de stadse elite koopt naast quinoa en havermelk tegenwoordig weer boekweit. De teelt in Drenthe trekt daarom gelukkig weer aan. Vrij recent, in de buurt van Hooghalen, fietste ik langs grote percelen boekweit.
Boekweit, is prachtig compromis voer….de Drentse voorouders aten het, maar ook de stadsbewoner lust er wel pap van. Zelf eet ik boekweit het liefst als rijst, maar dan met een heerlijke kaassaus, van echte kaas met gewone melk. De nootachtige smaak komt goed tot haar recht, zeker in combinatie met een rode bieten salade. Mocht je het niet lekker vinden, onvoorstelbaar, dan is het nog altijd wel super gezond.
Kortom eten dat spul, als gewas een prima alternatief voor de lelies, die bij de wereldelite op tafel staan te pronken maar, zelfs met kaassaus, niet te eten zijn.