Echte ¨ouden van dagen” gaan naar Zuid Spanje, vluchten voor de winter. Appartementje met uitzicht over de zee. Overdag wandelen over de boulevard en in de avond klaverjassen met andere overwinteraars.
Echte wielrenners, de profs, gaan in de winter ook naar Andalusië om te trainen voor het nieuwe seizoen. Lekker weer en op hoogte in de bergen van de Sierra, zodat in het begin van het nieuwe seizoen de kasseien uit de weg gereden kunnen worden.
Een wielerprof zal Uw columnist nooit worden en midden in de winter weg uit Witteveen is onbespreekbaar binnen ons gezin en bij Wintervreugd. De ijsvereniging kan haar beste schaatser niet missen.
Maart is in Nederland vaak een maand waarin de lente zich sporadisch laat zien. Meestal is het koud, kil en mistroostig, nog lang natte sneeuw, nachtvorst of dagenlange mist.
In Spanje begint het lenteweer veel vroeger en is ook relatief betrouwbaar. Derhalve heeft Uw columnist weer besloten de zomervakantie dit jaar in de lente te houden, niet thuis, maar ook in Zuid Spanje. Waarna hij bij terugkomst direct met zijn neus in de Drentse lenteboter kan vallen.
Na een prachtige wandeling door bloemenweides naar een afgelegen waterval, stond er plots een grote witte Nederlandse camper. De leeftijdsgenoten waren juist de elektrische mountainbikes van de vrachtwagen aan het tillen. Alle contact vermijdend slopen we langs hen, waarom negeren ?
Was het jaloezie op de luxe en en de vrijheid die zij hadden met hun mobiele huis en aangedreven fietsen ?
Of omdat hun aanwezigheid vloekte met de natuurlijke omgeving. Zoals een voetbalsupporter, gekleed in zijn favoriete shirt, die het geslachtsdeel van een hond bezingt, tijdens paasuitvoering van de Matthäus Passion in het koninklijk concertgebouw ?
Terugkeer
De ene Wittevener gaat all in op strandvakantie, de ander naar de favoriete camping, een volgende wellicht op toertocht of exotische reis. Wij wandelden in natuur en langs oude burchten en kastelen. Op enig moment komen de kastelen je strot uit en heb je genoeg vale gieren gezien en mis je de kleine huismus.
Wat volgens mij voor iedere Wittevener wel hetzelfde is; de terugkeer in Witteveen, het laatste hoogtepunt van de vakantie.
Van welke kant we ook komen, de Kanweg, Smeengeweg of Talmaweg, als we de bekende blauwe borden zien valt het thuisgevoel als een warme deken om ons heen. Ben trouwens benieuwd naar de Drentse naam die op de nieuwe tweetalige borden gaat prijken. Tenminste als de gemeenteraad het besluit kan nemen. Börk, Drieber, Wiester, Hieken, Baoling worden wel genoemd, maar Witteveen ??
Weer lekker op de fiets ook naar een verborgen vesting vlakbij, Klinkenberg. Het is een restant van een mottekasteel. Dit is een middeleeuwse versterking op een afgeplatte heuvel. De motte ligt vlakbij de prachtige heide van de Hoge Stoep. Klein maar fijn, een aanrader voor een mooie wandeling, met ook een prachtig bankje om even in de lentezon te zitten.
Lekker vooruitzicht toch, het kan niet op want in Mei mogelijk ook onze Boys op een platte kar door het dorp …….